Jonge professionals die op zoek zijn naar een eerste of tweede baan hebben het voor het uitzoeken. Er is voldoende keus. Wat zorgt ervoor dat zij wel of niet op een vacature reageren? Welke e-mail of voicemail van een recruiter beantwoorden zij wel en welke niet? En belangrijker: waarom maken zij die keus?
Als er één helder antwoord zou zijn, dan kon ik mijn geld verdienen met het verspreiden van dit antwoord onder alle werving- en selectie professionals. Gelukkig (?!) is iedere jonge professional weer anders dan de andere. Een aantal wordt vooral geprikkeld door een zo hoog mogelijk salaris. Misschien met als drijfveer op te kunnen scheppen binnen de vriendengroep. Anderen kijken meer naar de hoeveelheid vrijheid, waardoor de privé-werkbalans (bewust in die volgorde) maximaal benut kan worden. Zo zijn er nog veel meer factoren die bepalen of je als starter reageert op aanbiedingen uit de markt.
De privé-werkbalans maximaal benutten
Het aantal vrije dagen, leaseauto of ov-pas, bonussen, carrièremogelijkheden, grote stappen op de kleine carrière ladder, alles vanuit je eigen kamer mogen doen, ieder jaar promotie en ga zo maar door.
Ik vermoed dat er veel gekeken wordt naar wat er te halen is, maar minder naar wat je moet (in)leveren. Je tijd, je energie, je betrokkenheid in inbreng of dat repeterende werk dat in het begin zo leuk leek. De ideale baan met alleen maar leuke taken bestaat niet.
Yin en Yang, communicerende vaten, de weegschaal: uiteindelijk gaat het om een gezonde balans tussen geven en ontvangen. Is dat dan werkgeluk? Dat je een meer dan gemiddeld pakket mag ontvangen voor je inspanningen?
Of is werkgeluk datgene dat je boven op dat pakket krijgt, waardoor je ‘nog’ gelukkiger wordt? Bijvoorbeeld de ongevraagde waardering voor je inzet, of dat lachsalvo aan de lunchtafel die je niet zag aankomen? De ruimte die je krijgt om fouten te mogen maken en er van mag leren?Misschien is het de zingeving die je aan je bestaan mag geven omdat je waardevol werk verzet. Of de betaalde invulling van je week waardoor je jouw gezin en jezelf kunt onderhouden.
Waarschijnlijk is het minder complex en ingewikkeld en heb je het doodgewoon naar je zin. Sommige taken en dagen zijn fantastisch en andere gewoon goed waardeloos, saai en zelfs zinloos.
Sommige taken zijn zinloos
Hoe je het ook beleeft, als je voldoende werkgeluk ervaart, mag je jezelf gelukkig prijzen. Je zult niet open staan voor andere opties en kunt met vertrouwen recruiters negeren of vriendelijk bedanken voor hun interesse.
Wel vriendelijk, want als het werkgeluk op een enig moment verdwijnt, dan zou je haar of hem wel eens nodig kunnen hebben voor het vinden van die baan die beter bij jou past. Een ook beter past bij jouw verwachtingen.
Ik wens je veel werkgeluk!
Hans Slobbe is Associate Director
Recruitment & Accountmanagement
bij Talentmark
