Dinsdagochtend, half 10. Ik werk achter mijn bureau en glunder nog na van het leuke contact met dokter van Leeuwen. Natuurlijk is een Zoommeeting niet alles, maar het is niet anders. Hoe lastig ook, ik blijk talent te hebben voor het onderhouden van contacten met mijn netwerk. Het betaalt zich ook uit. Al een tijdje draai ik mee in de top 2 van ons team. Ik werk als accountmanager immunologie bij een gerenommeerde farmaceut en heb het geweldig naar mijn zin. “Nog een koffie schat?” Ik antwoord bevestigend naar beneden en zie dat Stefan mij belt: onze Business Unit Manager en mijn leidinggevende. Ik schrik, want Stefan belt nooit onaangekondigd. In de intonatie van zijn stem hoor ik enige opwinding en enthousiasme. Al snel blijkt waarom.
Door het plotse vertrek van Anja naar ons hoofdkantoor is er een positie beschikbaar gekomen van Key Accountmanager. In die rol heb je de verantwoordelijkheid voor de afspraken met inkoopgroepen en ziekenhuisinkopers. Deze rol zou perfect bij mij passen, vindt Stefan. In lijn met mijn carrière en een goede match door mijn sterke analytische kwaliteiten in combinatie met mijn kracht om snel een netwerk op te bouwen. “Gefeliciteerd! Je begint over twee weken, je salaris groeit double digit en overige zaken volgen wel per mail. En oh ja: de Rijnmondgroep met een contract van twee jaar valt vanaf nu onder jou.”
Dronken van geluk haal ik bij de bakker taart voor bij de koffie en ’s avonds bubbelen we op deze promotie met champagne. Vol energie begin ik en besluit om het eens anders te doen dan Anja. Ik vul een blanco schrift met alles dat ik te weten kan komen over de inkoopgroep. Het verleden, de samenstelling van de commissie, het krachtenspel, de parameters en alles wat maar van belang zou kunnen zijn. Ik verdiep me met collega’s in het digitale systeem waarin alles ge-upload moet worden en schrijf op een planbord de deadlines van de verschillende stappen. Met de overtuiging dat het nog nooit zo grondig was gedaan rond ik tevreden de aanbesteding af. Een laatste ‘enter’ en nu maar afwachten. De deadline verstreek en de definitieve uitslag zou snel binnen komen. Ik polste het netwerk rondom onze aanbieding en hoorde uit betrouwbare bron dat wij bij de laatste twee partijen zaten.
De dag van de uitslag hoorde ik niets, terwijl ik eerste contactpersoon was. Ik probeerde de ochtend erna contact op te nemen met mijn contactpersonen (4), maar ik kreeg niemand te pakken. “Men is in overleg, het nieuws zal wel snel volgen.” Ook op mijn zorgvuldig opgestelde mails werd niet gereageerd. Drie dagen lang hoorde ik niets. Ik zapte wat op de TV ’s avonds toen ik het gevoel kreeg dat ik mijn mail moest checken. Had ik het maar niet gedaan. “Ondanks uw zeer sterk voorstel en het gegeven dat uw firma aan alle voorwaarden voldoet moeten wij U helaas meedelen dat wij gekozen hebben voor een andere aanbieder. Wij wensen u veel succes en zien u graag terug als nieuwe aanbieder bij onze aanbesteding in 2023”.
Het bericht stuurde ik direct door naar Stefan en mijn overige betrokken collega’s. Stefan vroeg zich af waar ik fout was gegaan. De teleurstelling verdrong iedere vorm van steun of begrip. Het duurde enkele dagen voordat ik mij kon herpakken. Ik analyseerde nog eens grondig en vroeg binnen mijn netwerk welk detail wij over het hoofd hadden gezien. Geen bevredigend antwoord volgde en de frustratie verlamde mij. Net gepromoveerd en de belangrijkste inkoopgroep verloren.
Pas dagen later, uit het niets en als bij tovenarij, was ik in staat het schrift dicht te doen. Vergeten wat ik allemaal voor werk verzet had. Ik pakte een nieuw schrift en begon weer van voren af aan. Daarmee drukte ik de teleurstelling, het falen, de harde boodschap en de pijn weg. Ik creëerde ruimte voor nieuwe mogelijkheden. Een diepe zucht…en weer door!
-.-.-.-.-
Gooi nu eens al je empathische registers open en probeer je voor te stellen wat er door deze Key Accountmanager heen ging. Is het herkenbaar? Heb je dit zelf ook al eens meegemaakt? Voel je zijn euforie en teleurstelling? Ken je zijn pijn?
Verruil in dit verhaal nu eens de ‘Rijnmondgroep’ voor ‘nieuwe werkgever’ en de ‘Key Accountmanager’ voor ‘sollicitant’ en ik heb je deelgenoot gemaakt van één van mijn ervaringen de afgelopen maanden.
Spreekt dit verhaal je aan? Doet het je aan iemand denken in je kennissenkring? Popt er een naam naar boven? Stuur of schrijf deze persoon dan een klein, bemoedigend bericht. Zend een brokje ‘tovenarij’. Ik ben ervan overtuigd dat je daarmee een collega enorm steunt.
Hartelijk dank namens de Kerstman,
Fijne feestdagen, Hans
Hans Slobbe was tot voor kort Director Benelux bij een Executive Search organisatie en is momenteel op zoek naar een nieuwe werkomgeving
