Ken je dat? Dat nare gevoel als je partner met een generiek geneesmiddel thuis komt? Als fanatiek voorvechter van de farmaceutische ‘spécialité’ industrie had ik daar jarenlang last van. Een stuk persoonlijke frustratie omdat je de voorschrijver eindelijk zover had dat hij of zij jouw product ging voorschrijven om vervolgens door de apotheker overruled te worden. Ja, we snapten heel goed dat apothekers in dikke auto’s reden.
Dat deden wij trouwens ook. Ik kom nog uit de tijd dat SUV’s niet mochten en status écht werd afgelezen aan de grootte van je leaseauto. Het was een openbaring toen GSK besloot dat haar mannelijke collega’s voortaan zónder stropdas naar de artsen mochten. En ik herinner me de schok bij de ontwikkeling van FTO’s: vanaf dat moment konden farmaceuten bijna zónder buitendienst verder. Was dit het einde van het mooie vak van artsenbezoeker? Mobiele telefoon? Nee hoor, we deden het met kwartjes voor een telefooncel en een Shell stratenboek. Teruglezend kan ik maar één ding concluderen: ik ben een veteraan die zuchtend terugkijkt naar de pionierende tijd in onze industrie.
Inmiddels is generiek heel gewoon. Logisch, want het is verantwoord om de kosten toch enigszins te willen beteugelen. Maar generiek heeft voor mij ook een andere betekenis, namelijk die van ‘hetzelfde’. Bij generiek gaat het meestal maar om één aspect en dat is kostprijs. Een duurder generiek geneesmiddel heeft geen bestaansrecht. Als alles hetzelfde is, kies je voor de voordeligste óf voor diegene die het product aanprijst. Wij betalen allemaal wel eens teveel voor een nieuwe TV omdat we het de verkoper gunnen.
In mijn dagelijkse werk kom ik ook veel generiek tegen. CV’s of berichten van professionals die zo algemeen zijn, dat ze geen enkele waarde toevoegen. Er is wat mij betreft veel te weinig aandacht voor het anders zijn, het onderscheid. Maar ik weet dat ieder mens uniek is. Niemands groei en ontwikkeling is exact die van een ander waardoor wij allemaal echt anders zijn. Gelukkig maar! Om de een of andere reden hebben veel jonge professionals geleerd om heel algemeen of formeel te blijven in een CV. Internationale CV’s die op Amerikaanse leest geschoeid zijn, zijn in sterke mate generiek. Elke vorm van persoonlijkheid is er uitgehaald. Een eigen naam worden initialen, geen foto, gender neutraal, zonder geboortedatum of andere persoonsspecifieke eigenschappen. Hoewel dit bij enkele corporate organisaties goed kan werken vind ik persoonlijk dat dit een enorme afbreuk doet aan het individu. Er is nauwelijks kleur of geur. Vijftig tinten grijs, 13 in een dozijn, net zo vaardig als ieder ander van jouw soort.
Mijn ideale CV (en voor mijn vak het meest behulpzaam) is een ‘spécialité’ CV. Sterk onderscheidend en persoonlijk. Geen poppenkast, tenzij jij jezelf ziet als Jan Klaasen of als energieke springboon. Dan mag dat ook uit je CV blijken. Zie jezelf als een product: jouw persoonlijke merk. Wat maakt je sterk? Wat is je kracht en wat geeft jou bestaansrecht? Wat maakt jou anders? Hoe mooi en onderscheidend is jouw merk, jij als spécialité? Voor mij en mijn collega’s heel handig om te weten. Als jij precies weet te formuleren wat jouw merk anders maakt dan kunnen wij dat inzetten voor de meest persoonlijke omschrijving die je kunt wensen. Wij bemiddelen het liefst spécialités en blijven ver weg van generieken. Op dat vlak is er in de jaren weinig veranderd.
Hans Slobbe is Associate Director
Recruitment & Accountmanagement
bij Talentmark
