Deel 1, met de eerste 5 take-aways die Tim Stoutjesdijk verzamelde tijdens InFarma LIVE!, is hier te lezen. In dit tweede deel lees je opsteker 6 tot en met 10. Enjoy!
6. De take-aways van spreker Ed de Kievit, wat deed die dat aansprekend en soepel trouwens, zijn eigenlijk het beste te vangen via de 3 video’s die hij liet zien:
- onder het motto denk-je-nou-echt-dat-Kromowidjojo-een-week-voor-de-Spelen-heel-hard-gaat-trainen-om-zo-goed-mogelijk-te-worden? een filmpje (< 1 minuut) van zwemster Katie Ledecky:
- Over leerzones en prestatiezones en de neiging van veel organisaties en professionals om in de 2e te blijven hangen, een heel inspirerend TedX filmpje met Eduardo Briceno (11 minuten, not embedded. Je komt toch wel terug voor de rest?):
- Ed maakte een leuk uitstapje naar de (non)-productiviteit van meetings door de 3 ‘Jeff Bezos wetten van effectieve vergaderingen’ te tonen. Erg leuk, vooral de 3e wet. Je ziet het filmpje hier:
7. Ed’s case rond Domino’s Pizza maakte het nog maar eens duidelijk: trainingen zijn geen doel op zich maar een middel tot. Erg leuk om te lezen, de gehele casebeschrijving op The Hustle.
8. Bart Fischer, ondernemer en innovator in het dagelijks leven, kwam direct na Ed en haakte meteen op hem in: “Wees dapper en probeer dingen uit. Maar, in tegenstelling tot Ed’s verhaal, vind ik dat fouten maken niet mag. Sommige fouten mag je gewoon echt niet maken. De meeste eigenlijk. Maar dingen proberen en testen in het klein kan en moet zeker.”
9. Bart staafde deze visie met 2 voorbeelden uit eigen praktijk. Over een ananas-schilmachine en over een app met fietslampjes. Je leest dat goed ja.
Bart heeft voor een supermarktketen gewerkt, waar hij ooit bezig was met een ananas-schilmachine. Uit onderzoek bleek dat mensen weinig ananassen kopen, met als reden dat die te lastig te schillen zou zijn. Dus werd er gekeken naar een ananas-schilmachine. Bart en zijn team zetten deze in een winkel neer en gingen kijken. Werd het apparaat veel gebruikt? Werden er hierdoor meer ananassen verkocht?
“Na een week konden we de balans opmaken”, vertelde Bart, “We verkochten zo’n 150 ananassen meer. De machine kostte bijna 13 duizend euro, maar het grootste punt was iets waar ze niet op gerekend hadden. Behalve 150 extra ananassen waren er ook zo’n miljoen extra fruitvliegjes in de winkel!”
Hiermee schetst Bart dat het geen fout was, niemand zei na afloop dat het dom was of dat ze een misser hadden begaan. Door in het klein, in dit geval in één winkel te testen werd de ‘fout’ geminimaliseerd waardoor er slechts een experiment overbleef. Schitterend verhaal natuurlijk.
Het tweede voorbeeld van Bart: De supermarkt wilde voor mensen die op de app een boodschappenlijstje hadden gemaakt de winkelervaring zo makkelijk mogelijk maken, en met lichtjes aanwijzen waar de producten in de schappen lagen die ze wilden kopen. Echt spotlights kopen is pas handig als je weet dat het werkt, dus het team koos ervoor om te experimenteren met fietslampjes. Snel kwamen ze erachter dat met het licht aan en de reflecterende verpakkingen het er niet duidelijker op wordt waar de producten liggen. Terug naar de tekentafel dus. De fietslampjes hadden ze al, dus ook de achterlichtjes. De rode lichtjes zouden meer opvallen in de winkel met het witte licht. Dus het team verving de voor lampjes met de achterlampjes en ging nog een keer proberen. Door de reflecterende verpakkingen was het nog steeds niet helemaal duidelijk, dus het team liet de lichtjes knipperen. Guess what…met overal knipperende, rode lichtjes in de winkel, leek het net een circus! Wederom een experiment dat dus was ‘mislukt’. Maar de lichtjes waren nog geen 10 euro bij elkaar en verder was er niets uitgegeven! Geen fout te noemen dus, aldus Bart.
10. Zorgeconoom Marc Pomp vertelde een verhaal over Sulawesi. Een bijzonder eiland met een rijke geschiedenis. Marc is er geweest en ontmoette toen Hadj. Een opvallend figuur. De Islamitische man heeft een bedevaart naar Mekka gedaan en mag zichzelf sindsdien Hadj noemen. “Toen hij in het vliegtuig zat, ontstond er een probleem. Hij ging naar de WC en sloot de deur. Tot nu nog niets geks. Even later was hij klaar en probeerde hij de deur te openen. De deur ging niet makkelijk op, voor mensen als Hadj in ieder geval. Er stond een geschreven uitleg op de deur die uitlegde hoe het werkte, waarschijnlijk omdat mensen vaker problemen met de deur hadden. Hadj was alleen analfabeet en snapte dus niets van de tekst. Gelukkig kon het personeel van het vliegtuig Hadj helpen en werd hij bevrijd uit de wc. Maar na deze intense vlucht bedacht Hadj dat niemand zoiets mee zou moeten hoeven maken. Hij heeft op Sulawesi, waar hij vandaan komt, een school neergezet. De eilandbewoners kunnen hun ogen niet geloven. “I don’t believe it, but it’s true” Deze uitspraak werd veel gezegd over wat Hadj had meegemaakt. Van arme eilandbewoner tot school eigenaar – ongelooflijk maar waar.
Dat geldt wat Marc betreft ook voor de zorg in Nederland want die is toch echt de beste ter wereld. En voor de betaalbaarheid van de zorg want dat is toch echt een probleem. En voor de prijzen van medicatie want die zijn soms toch echt immoreel. Wat Marc betreft mag de farma wel wat minder verlegen worden… meer ingaan op de kritiek en daar gewoon goede antwoorden op te hebben.
Was het dat? Nope! Tot slot liet Douwe van der Werf de zaal zien wat hij had gedaan met de input van 25 farmaprofessionals op 4 vragen over de reputatie van de sector. Die input wordt as we speak in een customized AI applicatie gegoten en die wordt heel binnenkort aangeboden aan de sector. Echt interessant!
Tim Stoutjesdijk is student Marketing
of Social Business in Rotterdam en
loopt stage bij Cross
