Kijkend naar het nieuws over Corona-ontkenners vroeg ik mij af of de onzichtbaarheid van een probleem, zoals het virus, een belangrijke factor is in het ongeloof er voor. Zou de discussie over het bestaan van het virus sneller geslecht zijn als we het met het blote oog konden zien? (Waarbij ik meteen de disclaimer maak dat ik niet twijfel aan het virus en de gevolgen ook niet bagatelliseer).
De vraag over ongeloof door onzichtbaarheid leidt bij mij tot deze vervolgvraag:
Worden onzichtbare zaken minder vertrouwd dan dingen die aanraakbaar zijn of zichtbaar zijn met het blote oog?
Ik zal toelichten waarom ik me dat afvraag. Ik zie een verschil in hoe er omgegaan en gecommuniceerd wordt over samenwerkingen tussen ziekenhuizen en medische hulpmiddelenbedrijven versus die met geneesmiddelbedrijven. De laatste paar maanden zijn er enkele nieuwsberichten geweest over langetermijncontracten tussen ziekenhuizen en medische hulpmiddelbedrijven. Hierbij worden de voordelen voor beide partijen enthousiast opgesomd, zoals verbetering van de zorg, kennisuitwisseling en toegang tot nieuwe technologische innovaties. Ik twijfel geen seconde aan de juistheid van deze voordelen voor beide partijen.
Maar dergelijke nieuwsberichten zie je in Nederland nooit in het nieuws als het gaat over de samenwerking tussen geneesmiddelbedrijven en ziekenhuizen. En dat is mijns inziens zonde, omdat dezelfde wederzijdse voordelen gehaald kunnen worden en daar best openlijk over gecommuniceerd zou mogen worden. Onze reflex is te denken dat dergelijke samenwerkingen mogelijk het voorschrijfbeleid zouden beïnvloeden, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Net als dat medische hulpmiddelen niet gebruikt worden bij patiënten die ze niet nodig hebben, moeten geneesmiddelen niet voorgeschreven worden aan patiënten die ze niet nodig hebben.
Terugkomend op mijn eerdere vraag, vroeg ik me dus af of het verschil in (de communicatie over) samenwerking tussen ziekenhuizen en beide type bedrijven te maken zou kunnen hebben met het verschil tussen de tastbaarheid van medische hulpmiddelen versus de onzichtbaarheid van geneesmiddelen. Of zie ik hierbij belangrijke andere factoren over het hoofd? En wat kunnen we van elkaar leren in dit opzicht? Ik lees hieronder graag je reactie…
Naomi Tielen is voorzitter van de NVFM – Nederlandse Vereniging voor Farma Managers
